MİNİK SOFRAMA OTURMAK İSTEMEZ MİSİNİZ?

    Bu krep bana ait değil. Annem taaaa ne zaman yapmışta haberim yokmuş:) Resmi tarifden önce geldi. Eee ne yapalım teknoloji devri. Bizden hızlı maşallah. Görünce ilk pizza sandım. Ama değilmiş. Krepmiş. Krebi de çok severim. Anne sana sesleniyorum. Geldiğimde bu krepten bende istiyorum:) Çok nefis görünüyor. Görünce ağzımın suyu aktı resmen. Annem küçükken yumurtayı hep zorla yedirirdi bize. Yumurtanın sarısının üstüne reçel sürüp bak bu dondurma diyip kardeşim ve ben iki saftriği kandırırdı. Bizde yerdik şapur şupur. Şimdi nerde. Yumurtanın sarısını kenara ayırır. Bizim gibi safmı şimdiki çocuklar. Gerçi Zeynebe tavuğu bir kaç gerre balık diye yedirmişliğim vardır:) Napiyim onu yemem, bunu yemem artık yemeklerin adı değişir oldu. Annelik işte. Çocuğum herşeyin vitaminini alsın diye çırpınıp durursun. Neyse konu nerden nereye geldi. Velhasılıkelam artık yumurtanın herşeyini seviyorum. Özellikle omleti de çok severim. Neyse sonuca gelirsek gayet güzel bir krep olmuş. Eminim tadı d

    Bekarken ikindi çayımız hiç eksik olmazdı. Annem muhakkak çayın yanına bir şeyler yapardı. Ne günlerdi. O kadar yememize rağmen iyi, kiloda almıyorduk. İnsan yalnızken kendi başına ikindi çayını içmiyor tabi. Herşey kalabalıkta güzel. Bilemiyorum belki de çocuk olmanın verdiği tatda vardı. Tek derdimiz ödev. Bizim için başka büyük bir dert yoktu ki. İnsan büyüyünce dertlerde eklenrek çoğalıyor. Çocukluk çok başka. Şimdi de Zeyenp büyüdükçe bende çay ile yanına birşeyler yapıp beraber yemeyi seviyorum. O da çayı çok seviyor. Gerçi yaptığım şeylerden kuş ısırığı gibi yese de arkadaş oluyor bana. Onun canı bir şey isteyince yapmak benim için çok mutluluk verici. Canım çay arkadaşım, kuzum. İkindi çaylarımız yeniden mi başlıyor ne. İnsan büyünce güzel anılar bitti sanıyor. Ama çocuğu büyünce yeni, unutulmaz, neşeli anılar yeniden birikiyor. Çocukla çocuk oluyorsun yani. Onun hayatı senin hayatın oluyor. Çocuklarımız, yavrularımız, en büyük yaşama sevinçlerimiz iyiki

 

 

    Bir bayram daha geldi de geçiyor. Bayram heyecanı bir başkadır. Temizlik yapılır, yeni giysiler alınır, börekler tatlılar yapılır. İnsan büyüdükçe çocukken ki duyduğu bayram sevinç ve heyecanı kalmıyor. Ama çocuğu olduktan sonra heyecanı çocuğun için yeniden duymaya başlıyorsun. Benim Zeynep te hissettiğim gibi. Ona bayramlık aldıktan sonra sürekli gidip dolabına baktım. Çocuklar gibi mutlu oldum. Kendime yeni   bir şey aldığımda   bile bu kadar heveslenmem. belki de çocukluğuma döndüm. Bayram çocuklarla güzel. Zeynep te artık el öpmeyi öğrendi. Gerçi unutuyor ama olsun. İlk defa elimi öptü. İşte o zaman anne olmanın güzelliğini çok iyi anladım. Aklıma hani şimdilerde oynayan Pınar ın reklamı varya, oradaki bir cümle geldi. "Büyüdüm, büyüdüm bende büyüdüm. Bende anne oldum. Annemim gözünde ben hep çocuktum." Bu reklmı her izlediğimde ağlamamak için zor tutuyorum kendimi. Ama bayramda ağlamak yok. Bayramımız neşeli geçiyor çok şükür. Tabi bayram olunca da insan ilk

  Teyzem Ankara dan döneli kardeşler buluştu. Bir araya geldiklerinde kaynatırlar kazanı. Dünya bir tarafta onlar bir tarafta. Bu muhabbetimiz hiç bozulmasın. Teyze anne yarısı derler ya. Hepsini ayrı ayrı severim. İyiki de varsınız canım teyzelerim. Tabi bir de kuzenlerim var onlarda kardeşten farksız benim için. Onlar sırdaşım. Herşeylerim. Eeee tabi bir araya gelince de kahkası, sofrası eksik olur mu. Handan teyzemin sofrası bir ayrı olur. Değişik şeyleri bulup yapar. Farklı ve çok sevdiğim bir kişiliktir kendisi. Döktürmüştü yine ellerine sağlık teyzecim. Çiğ köfteyi annem, bükmeyi de Zeynep teyzem yaptı. Hepsinin tadı harikaydı. Hele Handan teyzemin lazanyasına  bayıldım. Tabi bir arada olmanın lezzeti ile herşey daha bir tatlı geliyor insana. Bu arada Zeynep teyzemin artık profesyonelleşmiş elinden bükme yedik. Lezzet konusunda gelinecek son nokta onu diyebilirim. Bu arada Handan teyzemin çanağını da unutmamak lazım. Çok değişik ve hoş görünen bir şey olmuş. Aslında salata kas

Ağzımızın tadı bozuldu. Ağzımız tatlansın diye bu kurabiyeyi yaptım. Ağzımızın tadının bozulma sebebine gelirsek. Malum havalar bu ara çok değişken. Bir soğuk, bir sıcak. Tabi küçük yavruların bedenide böyle havaya yenik düşüyor. Bizim kızda şifayı kaptı. İlk zamanlar burnu akıyordu. Sonra öksürmeye başlayınca bende kızımı sağlık ocağına götürdüm. Doktorun odasında muayene olduktan sonra bir kaza oldu ve kızımın başı yarıldı. Çok küçük bir yarık olmasa da bütün kanım çekildi. Çünkü daha önce başıma hiç böyle bir şey gelmemişti. Tabi ben salya sümük ağlayordum artık. Neyse oradaki doktorun dikkatsizliğinden ötürü meydana gelmiş bu olaydan sonra dikiş atılması için yakın bir hastaneye yolladılar. Kendi başıma acile gittim. Halbuki oradaki doktorun gelip ilgilenmesi gerekirdi. Neyse acilde iki dikiş atıldı. Ben Zeynebin canının yandığına mı üzüliyim yoksa yüzünde iz kalacağına mı diye düşünürken öğrendimki estetik dikiş atılmış. İnşallah izi kalmaz. Ha birde 1 dk bile sürmeyen 2 dikiş

Kuzuluğa her gittiğimizde oraya gitmek artık adet olmuş. Yeşillikler içinde harika bir yer. Zeynep bol bol çamura bulandı. Yeni yağmur yağmıştı ve toprak miss gibi kokuyordu. Tabi görüntü de güzel olunca resimlerini ekliyim dedim.

  Kuzulukta kahvaltı keyfi de bir ayrı. Tabi tabak çanak olarak kısıtlı olduğu için anca bu kadar olabildi. Ekmek pizzası hem pratik hemde doyurucu. Tabi kalablıktayemekte ayrı bir zevk veriyor insana. Resimde üstü yanmış gibi görünüyor. Aslında öyle değil telefondan dolayı renkler biraz farklı çıkıyor. Malzemesi içinde uzun zaman olduğu için tam br ölçü veremiyeceğm ama malzemlerini kendinize görede ayarlayabilirsiniz.

  İşte Kuzulukta yaptığımız bie yemek daha. Şansımıza fırını çok güzel pişiriyor. Aslında bu yemek sebzeler kızartılarakda yapılabilir. Ama biz ağır olmasın diye fırında yaptık. Çok da lezzetli oldu. Bu arda içindeki kabaklarımızda Düzce de gittiğimiz abhçeden. Tamamen doğal yani. Bir de eklemek istediğim bir şey var. Biz patatesi 5 tane koyduk. O sırada çok açtık herhalde. 3 tane de yeterli olur.  Pişmeden ve piştikten sonraki resmini de koydum. Temiz havadan mıdır nedir. Orada iştahım acayip açıldı diyebilirim. Tabi kalabalık olunca da insan daha da bir iştah ve keyifle yiyiyor. Neyse fazla uzatmadan tarife geçeyim   .

Bu sene annemlerle Kuzuluğa gittik. Sakin bir havası var. Oraya gittikten 1 gün sonra 1 saatlik uzaklıkta olan Düzcenin tepesinde fındık tarlalarıyla çevrili şirin bir köye gittik. Çok sıcak karşılandık. İşte o meşhur taze fındıklar. Fotoğraf makinemle ilgili bir problem olduğu için babamın telefonu ile çektim. Gayette güxel çıkmış.   Gittiğimiz yerde kızıma arkadaş boldu. O gün en çok Zeynep eğlendi diyebilirim. Rahat bıraktım. Toz, toprak doğal ortam gibisi yok. Temiz hava desen zaten oksijen insanın başını döndürüyor. Öyle bir yere gidince insan yeşile bakınca huzur doluyor. İnsanın aklı boşalıyor diyebilirim. Manzara zaten harika. İşte o manzara ve ev sahibinin bizim için hazırladığı tamamen doğal soframız.  Tamamen doğal ev turşusu, acılı ezme ve bütün malzemeleri közlenerek yapılan nefis patlıcan salatası. Aslında bu sofrada sonradan çekmeyi unuttuğum bir şey var. Ev sahibinin mangalda pişirdiği etler. Unutkanlık işte. Neyse olacak o kadar. Patlıcan salatasındaki pa