MİNİK SOFRAMA OTURMAK İSTEMEZ MİSİNİZ?

    Bir bayram daha geldi de geçiyor. Bayram heyecanı bir başkadır. Temizlik yapılır, yeni giysiler alınır, börekler tatlılar yapılır. İnsan büyüdükçe çocukken ki duyduğu bayram sevinç ve heyecanı kalmıyor. Ama çocuğu olduktan sonra heyecanı çocuğun için yeniden duymaya başlıyorsun. Benim Zeynep te hissettiğim gibi. Ona bayramlık aldıktan sonra sürekli gidip dolabına baktım. Çocuklar gibi mutlu oldum. Kendime yeni   bir şey aldığımda   bile bu kadar heveslenmem. belki de çocukluğuma döndüm. Bayram çocuklarla güzel. Zeynep te artık el öpmeyi öğrendi. Gerçi unutuyor ama olsun. İlk defa elimi öptü. İşte o zaman anne olmanın güzelliğini çok iyi anladım. Aklıma hani şimdilerde oynayan Pınar ın reklamı varya, oradaki bir cümle geldi. "Büyüdüm, büyüdüm bende büyüdüm. Bende anne oldum. Annemim gözünde ben hep çocuktum." Bu reklmı her izlediğimde ağlamamak için zor tutuyorum kendimi. Ama bayramda ağlamak yok. Bayramımız neşeli geçiyor çok şükür. Tabi bayram olunca da insan ilk

  Teyzem Ankara dan döneli kardeşler buluştu. Bir araya geldiklerinde kaynatırlar kazanı. Dünya bir tarafta onlar bir tarafta. Bu muhabbetimiz hiç bozulmasın. Teyze anne yarısı derler ya. Hepsini ayrı ayrı severim. İyiki de varsınız canım teyzelerim. Tabi bir de kuzenlerim var onlarda kardeşten farksız benim için. Onlar sırdaşım. Herşeylerim. Eeee tabi bir araya gelince de kahkası, sofrası eksik olur mu. Handan teyzemin sofrası bir ayrı olur. Değişik şeyleri bulup yapar. Farklı ve çok sevdiğim bir kişiliktir kendisi. Döktürmüştü yine ellerine sağlık teyzecim. Çiğ köfteyi annem, bükmeyi de Zeynep teyzem yaptı. Hepsinin tadı harikaydı. Hele Handan teyzemin lazanyasına  bayıldım. Tabi bir arada olmanın lezzeti ile herşey daha bir tatlı geliyor insana. Bu arada Zeynep teyzemin artık profesyonelleşmiş elinden bükme yedik. Lezzet konusunda gelinecek son nokta onu diyebilirim. Bu arada Handan teyzemin çanağını da unutmamak lazım. Çok değişik ve hoş görünen bir şey olmuş. Aslında salata kas