Bu sofranın resmini kaç gündür koyacağım.Sonunda başardım:) Annemin eski dostları için hazırladığımız bir sofra. Eski günleri yad ettik. Eskiden ne kadar güzeldi. İnsan çocukken dünya toz pembe tabi. İnşallah bizde şimdi ve gelecekte çocuklarımızla böyle sofralar koyup yiyeceğiz. O günleri iple çekiyorum.Zeynep biraz büyüdüğünde, çayın yanına bir şeyler yapıp, karşılıklı çay içmeyi hayal ediyorum.İnsanın çocuğuyla yemesi daha farklı bir duygudur herhalde. Büyünce anlayacağız. İnşallah büyüyünce yemek seçen bir çocuk olmaz. Neyse konu nerden nereye geldi. Çok uzattım galiba. Annemin ellerine sağlık her zamanki gibi döktürmüştü. Böreği sadece ben yaptım. Hepsi çok lezzetliydi.Afiyet olsun!